Michael Haneke’nin içten içe izleyiciyi sarsan Funny Games
filmine benzer bir derinliğe sahip olan Goodnight Mommy, başladığı andan son
dakikaya kadar sizi ekrana kilitleyecek kadar rahatsız bir film. Avusturyalı yapımcı
Ulrich Seidl ile beraber pek çok filmde çalışan Veronica Franz ve Severin
Fiala’nın ellerinden çıkmış olan bu enteresan yapım, aynı zamanda ikilinin ilk
uzun metrajlı filmi. İlk filmlerinde bu kadar basit bir konuyu bu denli düzgün bir
sanat eseri haline getirerek iyi bir çıkış yakalamaları, kendilerine pek çok
takipçi kazandıracağı anlamına da geliyor.
Filmin baş kahramanları olan ikiz çocuklar Lukas ve Elias,
göl kenarındaki lüks evlerinin bahçesinde oynadıktan sonra eve döndüklerinde
yüzü sarılı şekildeki anneleri ile karşılaşırlar. Neden olduğunu bilmediğimiz
bir estetik ameliyat geçirmiş olan annelerini bu halde gören ikizler, kısa bir
süre sonra bu kadının kendi anneleri olmadığını düşünürler. Annelerinin garip
davranışları çocukları tedirgin eder, ki anneleri de gerçekten eskisinden farklı
davranmaktadır. İlerleyen zamanda ikizlerin bu şüpheleri artık bir kanıt arama
haline dönüşür ve annelerine karşı tehlikeli ve ölümcül bir oyun başlatırlar.
Filmin içinde psikolojisi bozuk bir aile var. Bu ailenin
her bireyi, ne Lukas ve Elias ne de annenin sergiledikleri hiç bir davranış
normal değil. Siz de film boyunca bu rahatsız fırtınaya kapılıp hayretler
içinde bu evde olan biten tüm sahneleri dikkatle izliyorsunuz. İkizlerin ya da
annenin, filmin neresinde, ne şekilde davranacağı ya da filmin sizi nereye
sürükleyeceği meçhul, artık tamamen yönetmenin ve hikayenin esirisiniz. Filmdeki
psikolojik rahatsızlıkların derinliği ve sarsıcılığı çok başarılı. Annenin
ikizlere karşı tavırları, çocukların da anneye karşı tedirginlikleri ve yavaş
yavaş bağlılıklarının kopması gibi detaylar itina ile hikayeye yedirilmiş.
Başlarda ağır aksak ilerleyen, fakat sonlara doğru başka bir şekle dönüşen
Goodnight Mommy, cast seçiminin de başarılı olduğu bir film. Özellikle
ikizlerin masum olan yüz ifadeleri, filmin sonlarına doğru artan gerilimle beraber
hastalıklı bir hale dönüşüyor. Bu rolü başarıyla canlandıran küçük oyuncular, yaşadıkları
o hisleri birebir aktararak seyircinin de daha çok ürpermesine neden oluyorlar.
Yalnız filmde yer alan bazı kısımların belli bir sonuca bağlanmadan açıkta
kalması, finalden sonra kendimizi sınamamız için yönetmenlerin bize sorduğu
sorular gibi duruyor. Hamam böceklerinden, hayal sahnelerine kadar tüm ayrıntıların
dikkatle izlenilmesi gerektiğini vurgulayan Veronica ve Severin ikilisi, son
ana kadar da filmin gizemini korumayı çok iyi başarıyorlar.
Filmin tanıtımlarında yer alan yılın en korkutucu filmi,
izlerken birçok kişi bayıldı vb. gibi sloganlara pek aldanmayıp, filmin akışına
kendinizi bırakırsanız, Goodnight Mommy’nin gerçekten tedirgin eden, sarsıcı bir
gerilim filmi olduğunu göreceksiniz. Özellikle sonuna kadar sizi ekrana
bağlayan filmin, Incendies (İçimdeki Yangın, 2010) tarzındaki tokat etkisi
yaratan sağlam finalinin hafızalarınızdan kolay kolay çıkmayacağı kesin. Belki
son yılların en iyi ve en şok edici filmi değil ama, yine de içerdiği rahatsız
ve çarpıcı ögeleri ile psikolojik/gerilim türündeki yapımların arasına rahatça
girecek bir film Goodnight Mommy.
Bu Yazım Popüler Sinema da yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder